1. Zoveel dag
is opgegaan
terwijl ik er niet was

en nu ik eindelijk
ben aangekomen
met heel mijn huid en haar

tikt de tijd mij
op de schouder. 

2. Een vogel strijkt neer
zit, kijkt, pikt
vliegt op.

Haar plek is leeg
en toch
is zij nog daar. 

3. Ik doe het met ‘t nu
uitgespaard stukje tijd
tussen toen en dan
de dunheid van het ogenblik

het vel van gister heb ik afgepeld
de dromen over morgen weggestoken
ik plant mijn voeten
in vandaag.                       

Miriam Janssen,  Sion 2011 gepubliceerd in: ‘Voeten in vandaag’Miriam Janssen, uitgeverij Kontrast 2012       

© Copyright Zen Groep Hengelo – Web