Maandag 20 april – Kwan Yin

Lieve zenvrienden,
Hierbij stuur ik jullie het gedicht Quanyin, dat Ton Lathouwers dikwijls aanhaalde in zijn verhalen. Zeeën leegscheppen met een vingerhoed. Het lijkt zo zinloos, maar ze gaat door in onbevangen en kinderlijk vertrouwen. Quan yin, haar naam betekent zij die luistert naar de noodkreten. Wat zij
doet is: meer dan een mens kan doen. Zij brengt de moed op tot het onmogelijke en…. ze blijft kloppen waar geen poort is……
Titels van 3 boeken van Ton. Ook niet toevallig. Zijn pleegmoeder zei dan alijd als hij het niet meer zag zitten “doorgaan jongske”. Zij was ook een soort Quanyin voor hem.
In de soetra van Quanyin die Ton bewerkte voor de tegenwoordige tijd staat: Als iemand gered kan worden door een Boeddha of Quanyin dan zal Zij die gestalte aannemen. Bijv. de gestalte van een monnik of een non, een leek, een atheist, een kind, een engel, etc. In deze tijd waarin wij nu leven “op afstand” is Quanyin aanwezig.
Ik heb haar al een paar keer ontmoet….. Let maar op !!!
Oceanen Van lijden is zij aan het leegscheppen met haar vingerhoed…. Zij is onder ons !!!!
Mogen jullie haar allen ontmoeten.
Heel goede aandacht en liefs Lieke

Kwan Yin

Kwan Yin, die ernstig, lief gewoon
maar voortgaat, met een vingerhoed
de zeeën leeg te scheppen
zonder bitterheid of ironie

komt zó de zee eens leeg?
komt ééns de zee zo leeg?

is dit misschien het enkel mogelijke enkel lieve antwoord
op het stompzinnig tarten van een cynisch demiurg
omdat geen ander antwoord rest
voor wie zo zuiver zonder boosheid is
zo zuiver weerloos en zo zuiver lief
als zij?

of heeft ze hoop, of wéét ze soms, dat ééns een ècht God wordt geboren
uit haar vergeefse trachten?
heeft zó haar eindeloos lijden dan toch zin
heeft haar verwachten grond, is het geen radeloosheid dan
niet enkel adel, dat ze zich bestendig offert, altijd weer?

wordt ééns misschien dan toch het goddelijk kind geboren
dat verlost
wanneer zij ongebroken gelovend alle oceanen
geduldig duldend eindelijk zal hebben leeggeschept
met haar vingerhoed?

hoe ze dit kan?

is zij dan zelf misschien dit allereerste kinderlijk beginnen?

J.C. van Schagen