André van der Braak, (fragmenten van zijn) lezingen op 21 en 28 – 4 -’20
www.avdbraak.nl/zeninbaarn
We willen graag (weer) richting zien, maar de enige vraag die reëel is, luidt: wat is nu mijn stap? Deze crisis leert ons dat we het geheel niet overzien, dat we geen einddoel kunnen stellen, geen blauwdruk hebben, niet zelf de richting kunnen bepalen waar dit heen gaat. Geen controle.
Dit is niet in een paar weken ‘over’, het gaat ons langdurig beïnvloeden.
‘Don’t know’, we weten het niet, en moeten daarmee zien te leven.
Gelukkig biedt Zen een wat grotere ‘container’ * om de onzekerheid, het niet weten te verdragen; *je ‘container’, je gemoed (denken, voelen, willen) raakt dan minder snel vol. Je kunt meer tegenslagen, meer ontmoediging aan.
Als je je door angst laat leiden, wordt je container kleiner. Zie en omarm de angst, duw haar niet weg. Het zitten helpt ons om ‘alles zo te laten’, het niet anders te willen hebben, het is (nu eenmaal) zo.
Je kunt tevens meer verdragen vanuit het besef dat je het niet alleen hoeft te doen, dat je geleid wordt en hulp kunt vragen.
We kunnen ons alleen stap voor stap voortbewegen. Door in de stilte te luisteren naar de wereld, en hoe zij verandert. Zen geeft ons het vermogen om te luisteren, door alle feiten en berichten heen. En zo ga je tastend je weg, je vraagt je steeds weer af waarheen: wat is mijn volgende stap? Want dit moment en deze plek is waar het gebeurt; je begint elke dag opnieuw op de plek van dat moment, en ontdekt daar wat de volgende stap is. Die ene stap is genoeg.
We moeten knopen doorhakken (ook het Outbreak Management Team) zonder dat we het echt weten. Soms moeten we een stap zetten en maar zien wat dat doet.
Evelyn Brandt (www.30now.nl) Meditatie van 24-4
De toekomst is onzeker. Je mag verwijlen in je onzekerheid, je hóéft het niet te weten. Al wat we hebben is dit moment. Heb het geduld daarin te rusten, geef je over, zet jezelf open.
Miriam Janssen, april 2020